Z cukrzycą nie ma żartów. To podstępna choroba, której symptomy we wczesnym stadium niestety często bywają bagatelizowane. Jakie są początkowe objawy dla cukrzycy typu 1 i 2? Na co zwracać uwagę?
Wczesne objawy – cukrzyca typu 1
Inaczej zwana cukrzycą insulinozależną lub cukrzycą młodzieńczą (pierwsze objawy występują zwykle u dzieci i młodzieży). Za ten rodzaj cukrzycy w większości odpowiadają geny. W odróżnieniu od cukrzycy typu 2, rozpoczyna się w sposób nagły – w ciągu kilku dni lub 2 pierwszych tygodni. Jej objawy to:
– częstomocz (głównie w nocy)
– wzmożone pragnienie (wypijanie dużych ilości płynów, nawet 5-6 litrów)
– utrata masy ciała pomimo faktu, że apetyt utrzymuje się na niezmienionym poziomie
– ogólne osłabienie i senność
– spadek energii
Poza powyższymi, najczęściej występującymi objawami, możliwe jest również pojawienie się innych, bardziej ostrych sygnałów, w tym: świąd w okolicy narządów rodnych, zła jakość widzenia, infekcje skórne, nudności i wymioty, bóle brzucha, słodkawy zapach z ust.
Wczesne objawy – cukrzyca typu 2
To zdecydowanie częściej występująca postać cukrzycy – dotyczy 90% przypadków. Zapadają na nią osoby w średnim wieku (40-50 lat). Kolejna różnica związana jest z przebiegiem choroby – może rozwijać się latami, dając początkowo łagodne objawy, m.in.:
– suchość w ustach
– zwiększone pragnienie
– częstsze oddawanie moczu
– zwiększony apetyt
W kolejnej fazie objawy zaczynają się nasilać. Pojawiają się problemy ze wzrokiem, mrowienie w kończynach, zanik czucia, a okres gojenia ran ulega wydłużeniu.
Nie czekaj -reaguj
Objawy, szczególnie w przypadku cukrzycy 2 typu, mogą być różnorodne i przez dłuższy okres łagodne, dlatego często nie zwraca się na nie uwagi. Powoduje to, że nieleczona cukrzyca rozwija się nawet przez wiele lat, stwarzając niebezpieczeństwo dla zdrowia i życia człowieka. Jeśli jednak zaobserwujemy pewne symptomy, a w szczególności: częste oddawanie moczu, ciągłe pragnienie, wzmożone osłabienie i senność (głównie po posiłkach), utrata wagi pomimo normalnego apetytu – nie zwlekajmy i udajmy się na konsultację lekarską.
Damy sobie w ten sposób szansę na opóźnienie lub całkowite zapobieżenie wystąpienia ostrych cukrzycowych powikłań.